بخشی از متن:
خورشید (نامهای ادبی یا قدیمی: خور، هور، مهر، روز) یکی از ستارگان کهکشان راه شیری و تنها ستاره منظومه شمسی است. منبع اصلی نور و گرما و زندگی بر روی زمین این ستارهاست که با فاصلهای حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتری از زمین قرار گرفته و قطری تقریباً معادل ۱٬۳۹۰٬۰۰۰ کیلومتر و وزنی معادل ۳۳۰ هزار بار سنگینتر از زمین دارد.
خورشید حدودا شامل ۸۶/ ۹۹ ٪ درصد جرم کل منظومه خورشیدی را تشکیل میدهد و به دلیل جرم عظیمش دارای نیروی گرانش بسیار قوی است، بهطوری که سیارات به سبب این نیرو در مدارشان به دور خورشید میگردند.
انفجار نهایی یک ستاره سنگین را ابرنواختر مینامند ولی خورشید ما هیچگاه انفجاری اینچنین را تجربه نخواهد کرد چراکه حداقل جرم مورد نیاز برای وقوع یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید ما است.
نپتون آخرین سیاره منظومه شمسی است. این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است.
کشف این سیاره در بین سالهای ۱۷۹۰ تا ۱۸۴۰ بر اثر اختلالاتی که در مدار اورانوس مشاهده شد، انجام گردید.
این سیّاره به علّت دوری زیاد از زمین اطلاعات چندانی از آن بدست نیامده است.